mgr Aleksandra Brahlich KONSPEKTkatechezy w klasie IV bTEMAT LEKCJI: Miłosierdzie Boga i miłosierdzie człowiekaCzas trwania: 45 minutCEL GŁÓWNY:Odkrycie Bożego Miłosierdzia jako największego daru Boga dla człowiekaUświadomienie sobie konieczności bycia miłosiernym wobec innych ludziCELE OPERACYJNE:WIADOMOŚCIuczeń:wie, co to jest miłosierdziewie, że miłosierdzie jest największym przymiotem Bogazna formy kultu Bożego Miłosierdzia (obraz Jezusa Miłosiernego, celebrowanie Święta Miłosierdzia Bożego, odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego oraz przeżywanie „Godziny Miłosierdzia”zna główne postacie związane z kultem Miłosierdzia Bożegowie, że Bóg oczekuje od nas okazywania miłosierdzia ludziom potrzebującymUMIEJĘTNOŚCIuczeń:potrafi wymienić skojarzenia związane ze słowem miłosierdziepotrafi odmawiać Koronkę do Bożego Miłosierdziazna uczynki miłosierdzia względem duszy i ciałauczeń umie wskazać miejsca związane z kultem Miłosierdzia BożegoPOSTAWYuczeń: uwielbia Boga za Jego miłosierdzieucieka się do Bożego miłosierdzia, modli się o miłosierdziepragnie praktykować różne formy kultu Miłosierdzia Bożegookazuje miłosierdzie innymprzyjmuje łaskę miłosierdzia Bożego w sakramencie pokuty i pojednania oraz EucharystiiFORMY PRACY:grupowaindywidualnaMETODY PRACY:metody oglądowe (obserwacja, pokaz, analiza tekstu)metody werbalne (rozmowa kierowana, pogadanka, burza mózgów)metody praktycznego działania (wyszukiwanie rekwizytów, dopasowywanie tekstu)metody multimedialne (piosenki, zdjęcia, zadania online)ŚRODKI DYDAKTYCZNE:rekwizyty związane z kultem Bożego Miłosierdzia (Obraz Jezusa Miłosiernego, zegar, różaniec, kalendarz)komputer (piosenki, prezentacje)kartki z tekstami o Bożym Miłosierdziulupy, lusterkakolorowe kartki ze skojarzeniami z pojęciem miłosierdziaPRZEBIEG KATECHEZY:CZYNNOŚCI WSTĘPNE:I. Powitanie uczniówII. Modlitwa na rozpoczęcie lekcji religiiIII. Przypomnienie podstawowych zasad obowiązujących podczas lekcji religiiIV. Przedstawienie tematu i celów lekcji V. Podział uczniów na grupyWPROWADZENIE DO WŁAŚCIWEGO TEMATU KATECHEZY:Prezentacja teledysku i wspólny śpiew hymnu zeszłorocznych Światowych Dni Młodzieży „Błogosławieni miłosierni” - prośba o zwrócenie uwagi na jak najwięcej szczegółów tego teledyskuZwrócenie się do uczniów z prośbą o znalezienie skojarzeń do słowa MIŁOSIERDZIE (uczniowie podają swoje propozycje, a następnie uzupełniają o przygotowane wcześniej hasła i zawieszają je na tablicy)Uświadomienie uczniom, że miłosierdzie dotyczy zarówno Pana Boga jaki i człowiekaROZWINIĘCIE:Poinformowanie uczniów, że na dzisiejszej lekcji nasz tegoroczny przyjaciel i przewodnik Wszędek zabierze nas do miejsca znanego na całym świecie, które związane jest z Bożym Miłosierdziem – pokazanie zdjęcia i wyjaśnienie, że jest to Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie – Łagiewnikach (najpierw uczniowie sami próbują rozpoznać miejsce, które jest przedstawione na zdjęciu)Zaprezentowanie zdjęć osób związanych z tym szczególnym miejscem: s. Faustyny Kowalskiej i św. Jana Pawła II (tym razem także uczniowie próbują rozpoznać przedstawione postaci)Przekazanie prawdy, że największym przymiotem (cechą ) Boga jest MIŁOSIERDZIE i że Jezus także w naszych czasach chce nam przypomnieć, że Bóg jest bogaty w miłosierdzie. Wybrał do tego zadania św. Faustynę Kowalską, polską zakonnicę i powierzył jej misję głoszenia Bożego miłosierdzia. Zaproszenie do zabawy w podchody – zadanie nr 1 (jeden uczeń z grupy wychodzi z klasy, w tym czasie katecheta wskazuje miejsce, gdzie został ukryty dany rekwizyt związany z kultem Bożego Miłosierdzia. Po wejściu ucznia do klasy, jego koledzy i koleżanki z grupy, udzielają mu wskazówek, mówią, gdzie ma iść, próbują doprowadzić go do miejsca ukrycia rekwizytu. Kolejno to zadanie wykonują poszczególne grupy. Za każdym razem szukając innego rekwizytu: obrazu Bożego Miłosierdzia, różańca, zegara z ustawioną godziną Kalendarza, z zaznaczonym Świętem Bożego Miłosierdzia)Piosenka „Twe miłosierdzie niech spływa na mnie”Zaproszenie do wykonania zadania nr 2 (każda grupa otrzymuje tekst zapisany bardzo małym drukiem, który ma odczytać za pomocą lupy lub tekst zapisany od tyłu, który ma odczytać za pomocą lusterka i dopasować do rekwizytu, do którego ten opis pasuje)Nauka „Koronki do Bożego Miłosierdzia” przy użyciu dużego różańca (wybrani uczniowie z konkretnymi modlitwami tej koronki ustawiają się przy poszczególnych koralikach, na których się je odmawia, a następnie inni sprawdzają, czy zapamiętali, jak odmawia się tę modlitwę)Uświadomienie uczniom, że Pan Bóg oczekuje również od nas, abyśmy byli miłosierni wobec innych. Przypomnienie słów Jezusa „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Umieszczenie na tablicy następujących symboli: ręce, nogi, usta, ucho, oczy, serce i zwrócenie się do uczniów z prośbą, aby podali przykłady, w jaki sposób można okazywać miłosierdzie posługując się tymi częściami uczniów, że w Katechizmie Kościoła Katolickiego mamy podane konkretne uczynki miłosierdzia względem duszy i ciała. Zaproszenie do zadania online, które polega na przyporządkowaniu konkretnego uczynku do danej I ZAKOŃCZENIE:Podsumowanie i powtórzenie treści katechezy w formie gry online lub uzupełniania luk w tekście o miłosierdziuModlitwa na zakończenie katechezy: uwielbienie Bożego Miłosierdzia piosenką „Wielbimy Cię, błogosławimy Cię” (wspomaganie komunikacji werbalnej przez komunikację niewerbalną – klaskanie, podskoki, pokazywanie)Załącznik do zadania 2:„Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie” „Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą moją” (Dz. 1731). „Kapłani będą podawać [koronkę do odmawiania] grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku...” „Pragnę, aby święto Miłosierdzia Bożego było uroczystością obchodzoną w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Która dusza w tym dniu przystąpi do spowiedzi i Komunii Świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar”."O trzeciej godzinie błagaj mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w mojej męce, szczególnie w moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego. Pozwolę ci wniknąć w mój śmiertelny smutek; w tej godzinie nieodmówię duszy niczego, która mnie prosi przez Mękę Moją..."

1. Modlitwa przed lekcją religii 2. Wprowadzenie, zainteresowanie tematem. Przynosimy na katechezę korony (mniejszą umieszczamy w widocznym miejscu klasy), obok niej umieszczamy berło. Kto nosi koronę? (Przewidywane odpowiedzi: król, królowa) Co symbolizuje korona? (Symbolizuje władzę, bogactwo, siłę.) Jaki powinien być król?

TVN24 TVN24 GO TVN METEO TVN WARSZAWA TVN24 Biznes FAKTY KONKRET24 TVN zaloguj się zarejestruj się StartNajnowszeGorące tematyReporterzy 24OdznakiPodróżnicyDodaj materiałzdjęciewideoartykułmail kontakt24@ 22 324 24 24nr sms/mms 516 4444 24Autor:MaReK100384MATERIAŁ INTERNAUTY05 Marca 2015 18:18 Do tematu: Modlitwa przed każdą lekcją? "Wiara na siłę", "Pacierz jeszcze nikomu nie zaszkodził"Wysłane z telefonuMateriał wysłany z telefonu Modlitwa przed lekcją religii jak najbardziej, ale żeby przed rozpoczęciem każdego dnia w szkole??? Udział w lekcjach religii powinien pomagać młodym ludziom w rozwijaniu duchowej sfery osobowości, w odnalezieniu własnej drogi do Boga oraz zrozumieniu celu i sensu życia. Z Temat katechezy: Jezus i historia Klasa 7 Szkoły Podstawowej Program AZ-3-02/13 1. Cele katechetyczne: a) Uczeń wie, że Jezus Chrystus jest postacią historyczną. b) Uczeń potrafi wymienić niechrześcijańskie źródła historyczne, mówiące o Jezusie z Nazaretu. c) Uczeń chce poznawać życie i nauczanie Jezusa. 2. Słowa kluczowe: Historyczność Jezusa, Korneliusz Tacyt, Swetoniusz, Pliniusz Młodszy, Lukian z Samosaty, Bara Mar Serapion, 3. Metody: a) burza mózgów b) rozmowa kierowana c) praca w grupach 4. Literatura: Dzidek T., Kamykowski Ł., Kubiś A., Teologia fundamentalna, Kraków 1999, Läpple A., Od egzegezy do katechezy. Nowy Testament, Warszawa 1986, ss. 57-68 McDowell J., Przewodnik Apologetyczny, Warszawa 2002 5. Plan Katechetyczny WSTĘP (8 minut) - Modlitwa: „Ojcze! dziękujemy Ci, że objawiłeś nam siebie przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, wylej na nas Ducha Świętego! (Ojcze nasz...) - Sprawdzenie obecności - Przypomnienie wiadomości z poprzedniej lekcji Warto przypomnieć tutaj wiadomości na temat chrześcijańskich źródeł mówiących o Jezusie tj. o Ewangeliach:Św. Mateusz był z zawodu celnikiem, swoją Ewangelię adresował do Żydów. Grecka wersja Ewangelii wg św. Mateusza powstała ok. 70-80 roku. Jego symbolem jest człowiek Marek pisał swoją Ewangelię ok 67 - 70 r. w Rzymie i adresował przede wszystkim do Rzymian. Jego symbolem jest lew. Ewangelia wg św. Marka jest zapisem nauczania św. Piotra, dla którego Marek był tłumaczem i Łukasz z zawodu był lekarzem. Napisał swoją Ewangelię w latach 80-tych pierwszego wieku i adresował ją do chrześcijan pogańskiego pochodzenia. Jego symbolem jest wół. Św. Jan napisał swoją Ewangelię w Efezie ok. 90 r. był umiłowanym uczniem symbolem jest (32 min.)Burza mózgów 5 minut)Nauczyciel zadaje klasie pytanie: W jaki sposób poznajemy historię? Skąd czerpiemy widzę o przeszłych wydarzeniach? Następnie prosimy uczniów o próbę definicji słowa „historia” i wymienienie różnych rodzajów źródeł do zeszytu (5 min.)„Historia to nauka o przeszłości oparta na źródłach (świadectwach). Wydarzenia historyczne poznajemy na podstawie źródeł pisanych, mówionych i rzeczowych (np. wykopaliska)O Jezusie Chrystusie mówią źródła: - chrześcijańskie (Nowy Testament i pisma ojców apostolskich), - źródła żydowskie (Józef Flawiusz, „Dawne Dzieje Izraela” oraz Talmud – dzieło uczonych żydowskich) - źródła pogańskie (rzymskie, greckie, syryjskie)”Praca w grupach (8 min.)Nauczyciel dzieli klasę na 5 grup. Każdej z nich przydziela kartkę z krótkim tekstem źródłowym i objaśnieniami (zob. materiały pomocnicze). Zadaniem grupy jest: dokładne przeczytanie tekstu, określenie autora i tytułu dzieła, wyszukanie konkretnej informacji o Jezusie Chrystusie i chrześcijanach (Kim jest wg autora tekstu jest Jezus? Czego się dowiadujemy? Czy tekst nawiązuje do jakiegoś wydarzenia?).Prezentacja efektów pracy w grupach (14 minut)- Grupy krótko przekazują to, czego dowiedziały się z tekstu, a następnie każda z dyktuje całej klasie (lub zapisuje na tablicy) autora i tytuł poszczególnego dzieła. Wraz z pomocą nauczyciela mogą także sprecyzować konkretną informację której dostarczył tekst notatka może wyglądać tak:„Swetoniusz , rzymski historyk w „Żywotach Cezarów” potwierdza obecność chrześcijan w Rzymie ok. 49 r. oraz ich prześladowanie za czasów Cesarza Nerona (ok. 64 r.) Korneliusz Tacyt, rzymski historyk, pisze w "Rocznikach", że Chrystus żył w Palestynie i został skazany na ukrzyżowanie przez prokuratora Poncjusza Piłata. Piliniusz Młodszy, rzymski gubernator, w Liście do Cesarza Trajana napisanym ok. 110 r. wspomina, że chrześcijanie czcili Chrystusa jako Boga. Lukian z Samosaty, grecki satyryk z połowy II wieku , nazywa Chrystusa ukrzyżowanym mędrcem w dziele „O zgonie Peregrinosa”.Mara bar Serapion w liście do syna napisanym ok. 73 r. nazywa Jezusa "mądrym królem". Porównuje go do greckich filozofów”. ZAKOŃCZENIE (5 minut) - Podsumowanie:Proszę zauważyć ciekawą rzecz! Nawet gdybyśmy jako sceptycy całkowicie odrzucili Ewangelię, a opierali się jedynie na źródłach niechrześcijańskich które były w większości obojętne lub wrogie wobec uczniów Jezusa, to i tak, na podstawie tych dokumentów możemy stwierdzić, że:A. Jezus istniał naprawdę, był żydowskim nauczycielem i miał uczniów. B. Został skazany przez prokuratora Poncjusza Piłata na śmierć przez ukrzyżowanie w Jego uczniowie, mimo tej haniebnej śmierci Mistrza, głosili, że jest On zmartwychwstałym Mesjaszem. D. W 49 r. chrześcijanie byli już obecni w Ok. 64 r. chrześcijanie byli prześladowani przez cesarza Nerona. F. Uczniowie Jezusa wierzyli w życie wieczne, nazywali siebie braćmi i przyjmowali wysokie standardy etyczne. Czcili Chrystusa jako Boga. - Modlitwa na zakończenie:„Panie dziękujemy Ci za to, że objawiłeś się w historii i dałeś nam się poznać przez życie i naukę Twojego syna Jezusa Chrystusa” (Chwała Ojcu).6. Materiały pomocnicze: teksty źródłowe z komentarzem do pracy w grupach: Grupa IKORNELIUSZ TACYTKorneliusz Tacyt (ok. 55-120 po Chr.), jeden z najwybitniejszych historyków starożytnego Rzymu, napisał „Roczniki” w których opisał historię od śmierci Augusta w 14 r. do śmierci Nerona w 68 r. Drugie jego dzieło, „Dzieje” jest zapisem historii od śmierci Nerona w 68 r. do śmierci Domicjana w 96 r. Opisując panowanie cesarza Nerona, wspomina o rozpowszechnionej w Rzymie hańbiącej pogłosce, że pożar miasta został spowodowany przez władcę celowo. Aby usunąć podejrzenia - jak pisze Tacyt - "podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny. zabobon znów wybuchnął, nie tylko w Judei gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy (Roczniki XV, 44). Nauka i obrzędy chrześcijan były niezrozumiałe dla Rzymian. Chrześcijanie rezygnowali z kultu bogów rzymskich oraz nie chcieli oddawać cezarowi boskiej czci. Dlatego traktowano ich jako zdrajców. Rzymianie nie rozumieli też, dlaczego chrześcijanie nie aprobują rzymskich rozrywek takich jak walki gladiatorów na śmierć i życie. Grupa IISWETONIUSZSwetoniusz był rzymskim historykiem, urzędnikiem na dworze cesarza Hadriana i kronikarzem domu cesarskiego . Napisał dzieło "Żywoty cezarów". W Żywocie Klaudiusza (XXV,4) wspomina: "Żydów wypędził z Rzymu, bo bezustannie wichrzyli, podżegani przez jakiegoś Chrestosa". Słowo Chrestos jest niewątpliwie odpowiednikiem tytułu Christos. Ówcześnie w języku samogłoski "i" oraz "e" wymawiano naprzemiennie (zjawisko itacyzmu). Św. Łukasz opisuje także w Dziejach Apostolskich, że Klaudiusz wysiedlił z Rzymu wszystkich Żydów, w tym Pryscyllę i Akwilę, małżeństwo chrześcijan zaprzyjaźnionych ze św. Pawłem z Tarsu (zob. Dzieje Apostolskie 18,2). Owo wysiedlenie odbywało się w 49 r. Swetoniusz wspomina także o pożarze jaki zniszczył Rzym w 64 r.: "ukarano torturami chrześcijan, wyznawców nowego i zbrodniczego zabobonu" (Żywoty cezarów). Apostołowie pierwotnie głosili Słowo Boże w żydowskich synagogach w różnych miastach rozsianych po Cesarstwie Rzymskim, a dopiero później wśród Greków i Rzymian. Burzliwe spory (a nawet zamieszki) wśród Żydów o to czy Jezus jest Mesjaszem zwróciły uwagę władz politycznych. Chrześcijanie mówiący o królowaniu Chrystusa, wzbudzili wśród Rzymian obawy, że jakiś rebeliant przygotowuje spisek przeciwko władzy. Cesarz Klaudiusz chciał najwyraźniej pozbyć się problemu więc wysiedlił z Rzymu wszystkich Żydów. Grupa III PILINIUSZ MŁODSZYPiliniusz Młodszy, gubernator w Bitynii (Azja Mniejsza) ok. 110 r. zwrócił się w liście do cesarza Trajana, aby zasięgnąć rady w sprawie chrześcijan. Próbował zmuszać ich aby złorzeczyli Chrystusowi i pokłonili się przed posągiem Trajana. Skazywał na śmierć tak wielu chrześcijan - mężczyzn i kobiet, chłopców i dziewczyn, że z czasem zaczął zastanawiać się czy powinien skazywać wszystkich, czy tylko niektórych. Pisał że: "mieli zwyczaj w określonym dniu o świcie zbierać się i śpiewać na przemian pieśni ku czci Chrystusa jako Boga, i że związali się przysięgą dotyczącą nie jakichś występków, lecz że nie będą popełniać kradzieży, rozbojów, cudzołóstwa, że nie będą składać fałszywej przysięgi ani zapierać się wobec żądających zwrotu powierzonej im własności". Znaczące jest, że według relacji Pliniusza, chrześcijanie czcili "Chrystusa jako boga", a nie "swojego boga Chrystusa". Ten drobny szczegół świadczy, że chodzi tu o człowieka, postać IV LUKIAN Z SAMOSATY Lukian z Samosaty, grecki satyryk z połowy II w. opisuje chrześcijan z dużą rezerwą, wręcz drwiną i wspomina o Chrystusie jako o ukrzyżowanym mędrcu, który wprowadził nowe prawa: "Do dziś czczą jak wiadomo tamtego wielkiego Człowieka, ukrzyżowanego w Palestynie za to, że wprowadził między ludzi te nowe obrzędy. [...] Żywią bowiem ci nieszczęśliwi przekonanie, że po wsze czasy będą nieśmiertelni i że ich życie trwać będzie na wieki. Dlatego też lekceważą śmierć i wielu z nich dobrowolnie się na nią wydaje. Nadto pierwszy prawodawca wzbudził w nich przekonanie, że wszyscy nawzajem są braćmi, z chwilą gdy sie nawrócą, wyprą bogów helleńskich, uczczą tego ukrzyżowanego mędrca i będą pędzić życie wedle jego praw. Do wszystkiego więc odnoszą się z równym lekceważeniem i wszystko uważają za wspólne dobro". (Lukian z Samosaty, „O zgonie Peregrinosa”). Chrześcijanie byli prześladowani za wiarę. Rzymianie zwrócili uwagę, że wielu z nich odznacza się ogromną odwagą i wolą raczej wybrać śmierć niż wyprzeć się wiary w Chrystusa. Grupa V MARA BAR SERAPIONMara Bar-Serapion, Syryjczyk, zwolennik filozofii stoickiej, przebywając w więzieniu, ok. roku 73. napisał list do syna, w którym zachęca go do zdobywania mądrości i nazywa Jezusa mądrym królem. Porównuje on Jezusa do greckich filozofów, którzy zostali odrzuceni przez ludzi. Następujące po ich śmierci klęski, interpretował jako karę za zamordowanie dobrych i sprawiedliwych mędrców. Fakt, że Żydzi przegrali wojnę z Rzymianami interpretuje jako karę za ukrzyżowanie Jezusa. Pisał: "Jaką korzyść odnieśli Ateńczycy z wydania Sokratesa na śmierć? Przyszedł na nich głód i zaraza jako pomsta za ich zbrodnię. Jaką korzyść wynieśli mieszkańcy Samos ze spalenia Pitagorasa? W jednej chwili kraj ich został zasypany piaskiem. Jaką korzyść osiągnęli Żydzi, że skazali swego mądrego króla? Przecież wkrótce potem znikło ich królestwo. Sprawiedliwie Bóg pomścił tych trzech mędrców. Ateńczycy poginęli z głodu, tych z Samos pochłonęło morze, Żydzi - zrujnowani i wypędzeni ze swojego kraju - żyją w całkowitym rozproszeniu. Lecz Sokrates nie umarł całkowicie - żył nadal w naukach Platona.; Pitagoras nie umarł całkowicie - żył nadal w posągu Hery. Nie umarł także całkowicie mądry król - żył nadal w swojej nauce". Autor tych słów, z pewnością nie był chrześcijaninem, w innym miejscu daje też wyraz swoim poglądom politeistycznym, jednak potwierdza istnienie Jezusa. W Syrii żyło wielu chrześcijan, stąd autor z pewnością słyszał od nich o mądrości Jezusa i jego królowaniu, dlatego nazywa Go "mądrym królem".

Cel dydaktyczny: zapoznanie uczniów z życiorysem Świętego z nastawieniem na cechy jego charakteru, które pozwoliły mu w tak młodym wieku osiągnąć świętość. Cel wychowawczy: rozbudzenie pragnienia świętości, utwierdzenie w przekonaniu, że każdy z nas ma możliwość zostać świętym. I. Wprowadzenie. 1. Modlitwa. 2.

KATECHEZA Autor katechezy: mgr Mariola Kupka Poziom edukacyjny: gimnazjum Klasa: III a Temat: Czym jest Wielki Post? Cel dydaktyczny ogólny: uświadomienie roli Wielkiego Postu w życiu chrze-ścijanina Cele dydaktyczne operacyjne: - uczeń potrafi wyliczyć modlitwy, święta i praktyki związane z Wielkim Postem - uczeń potrafi wyjaśnić jaki jest sens udziału w nabożeństwach wielkopost-nych - uczeń potrafi uzasadnić potrzebę nawrócenia w życiu człowieka wierzącego Cel wychowawczy: uczeń chce dobrze przeżyć czas Wielkiego Postu Pomoce metodyczne: plansza ze stacjami Drogi Krzyżowej, ksero schematu „mapy Wielkiego Postu” dla każdej grupy Czynności wstępne: - powitanie uczniów - modlitwa na rozpoczęcie - czynności organizacyjne (zapis tematu do dziennika, sprawdzenie obecności i zadania domowego) - powtórka sprawdzająca (poprzednia katecheza, zadanie domowe) I. Sytuacja egzystencjalna: przy pomocy planszy utrwalamy kolejność stacji Drogi Krzyżowej przypominając poszczególne wydarzenia Dzielimy uczniów na trzy grupy przy pomocy kartek z hasłami - Droga Krzyżowa - Nawrócenie - Gorzkie Żale Uczniowie odnajdują swoje grupy przy pomocy gestów. Utworzone grupy przedstawiają się w formie pantomimy. II. Przepowiadanie: wprowadzamy w zagadnienie Wielkiego Postu przez krót-ką pogadankę. Następnie tłumaczymy uczniom, że ich zadaniem będzie wcielić się w rolę podróżnych, którzy przybędą do krainy „Wielkiego Postu”. Nazwa została nadana tej krainie przez ich poprzedników a zarazem jej odkrywców. Wykonali oni również jej mapę. Uczniowie korzystając z tej mapy powędrują drogami, ścieżkami i bezdrożami tej krainy aby odkrywać jej piękno. Aby tego dokonać trzeba będzie nadać nazwy temu, co się zobaczy oraz temu, co zostało odkryte i zaznaczone na mapie. Jest tylko jeden warunek poprawnie wykonanej mapy: wszystkie nazwy muszą mieć związek z nazwą krainy a zaznaczone na mapie elementy należy ułożyć w trasy turystyczne, którymi mogliby wędrować turyści zwiedzający tę krainę. Powstanie w ten sposób mapa Wielkiego Postu. III. Kształtowanie postawy odpowiedzi: po upływie wyznaczonego czasu wy-konane mapy prezentowane są na forum klasy metodą karuzeli. Zakończenie: - podsumowanie: rozmowa z uczniami na temat wykonanych map wiedzie ku stwierdzeniu, że moc Wielkiego Postu to moc nawrócenia i modlitwy - notatka do zeszytu: stacje Drogi Krzyżowej - modlitwa na zakończenie - pożegnanie uczniówUwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.

. 624 674 437 91 184 566 81 328

modlitwa na zakończenie lekcji religii